Dag 4: Train our asses!

Deze ochtend waren we later wakker dan gepland: we waren nog erg moe van de hike de dagen ervoor en voelden dat nog in de vorm van spierpijn. Het super lekkere en ontbijt maakte het allemaal wat beter. Een groot deel van het ontbijt kwam van een biologische boerderij, van de eigenaren van het hostel (en het was inclusief! ☺).
We hadden gepland om de bus naar Kinsjavik te nemen om 9.15, maar omdat we te lang waren blijven liggen zouden we die van een uur later nemen. We dachten dat de volgende bus (logischerwijs) om 10.15 zou gaan, maar die ging om 10.05, dus we hadden die net gemist. Toen hebben we de eerstvolgende bus genomen, om 11.20.
Terwijl we moesten wachten gingen we naar de toerist information en gingen we een beetje het stadje door. Bij de toerist information kwamen we 2 Nederlandse jongens tegen, die toevallig dezelfde bus zouden nemen. Toen we eenmaal waren aangekomen in Kinsjavik begonnen we meteen aan de hike naar de watervallen. Maar hiervoor moesten we eerst een stuk over een stijle weg lopen om er te komen. Daarna was er een grindpad waar ook nog wel auto’s konden rijden, wat was dat stijl zeg! Na een paar kilometer was ik het al best wel zat. Het regende namelijk ook een groot gedeelte van de tijd, waardoor je ook niet zulk goed zicht had. Er waren al veel mensen die al weer terug gingen naar beneden. Ook werden we ‘gewaarschuwd’ dat het verderop echt klimmen is en dat we het niet zouden moeten doen: dan kennen ze ons nog niet! Hoe hoger we kwamen, des te beter het weer werd en des te mooier de omgeving was. Toen we al een paar uur hadden gelopen stopte het pad opeens. We dachten: is dit alles??! Zijn we hiervoor zo’n stijle weg omhoog gelopen?! We besloten onze lunch op te eten (couscous in lege pesto potjes, bij gebrek aan een bakje). Ook gingen we ons maar vast omkleden (alles was nat van de regen & zweet), we zouden immers toch niet meer zweten… dachten we. We gingen van het grindpad af en zagen verderop wat mensen zitten. Het bleek dat het ‘echte’ hike pad daar pas begint. En wat was het prachtig!! Het was wel erg stijl en glad door de regen, er waren veel rotsen en we hebben veel geklommen. Natuurlijk ook weer een keer gevallen, wat onderhand traditie lijkt te zijn geworden. Onderweg kwamen we de Nederlanders weer tegen, waarmee we in de bus zaten. Daar zijn we een stuk mee opgetrokken, wat erg gezellig was. Toen kleedde ik me maar weer om, door mijn ‘vieze’ kleren weer aan te doen. Anders zou ik het de terugweg erg koud hebben. De twee Nederlanders gingen kamperen boven op de berg. Rachel en ik wilden heel graag mee omdat de watervallen steeds mooier en groter werden en het pad erg uitdagend was, maar we moesten helaas de bus terug naar Voss halen van 21.30 dus we gingen terug. We baalden hier van, maar met het ontbijt van de volgende ochtend in gedachten gingen we toch met een goed gevoel naar beneden. Het stijle gedeelte ging erg snel, maar het ‘gewone’ (en nogsteeds best stijle) grindpad viel nog wel tegen. Onze benen waren moe en knieën begonnen een beetje zeer te doen. Somme stukken liepen we dan ook maar achterwaarts naar beneden. Onderweg hebben we heel veel blueberries geplukt: heeeerlijk! We hebben 2 potjes die we bij ons hadden ermee gevuld. Twee dagen later genieten we er nog steeds van. Er waren ook wilde aardbeien, wow wat lekker! Het zijn net snoepjes. Doordat we sneller afdaalden dan gedacht waren we een uur ‘te vroeg’ voor de bus en moesten dus wachten. Aan een picknicktafel bij de supermarkt zaten 3 super aardige jongens uit Polen. We gingen er bij zitten en hebben gezellig gekletst. Wat ook erg fijn was, was dat de supermarkt wifi had ☺. Rachel en ik hadden niet veel eten meer over, omdat we oorspronkelijk de bus van 17.30 zouden nemen (en er gaat geen bus tussen 17.30 en 21.30). Maar het was zo mooi daar boven dat het zonde was om al eerder terug te gaan. We kregen een super lekkere chocoladereep van de Poolse jongens (wat fungeerde als ons avondeten). We waren erg blij toen we terug in de warme bus kwamen: heeeerlijk, want het was buiten erg koud. Ook de buschauffeur was erg aardig en geïnteresseerd.
Om half 11 kwamen we aan in Voss, toen hebben we eerst boodschappen gedaan, aangezien we de dag erna de Troltunga zouden beklimmen (een nog veel grotere uitdaging dan de watervallen) en daarvoor moesten we genoeg eten hebben. Ook is op zondag de supermarkt dicht, dus moesten we extra halen. Toen we terug waren in het hostel waren we erg moe, maar ook zeker erg voldaan! We waren van plan ’s avonds spullen te pakken om de dag erna te vertrekken maar er bleken meer mensen te slapen op onze slaapzaal en we wilden hen niet erg storen. Dus, dan maar extra vroeg opstaan.
Eerst hebben we toen heerlijk gedoucht, we waren zo koud en vies en nat! Toen kamen we Kristina tegen, een vrijwilliger in het hostel waar we de dag ervoor ook al mee hadden gepraat, echt een super aardige meid. Daarna hebben we avondeten gekookt voor de hike van de dag erna: de troltunga. Bij gebrek aan bakjes stopten we de pasta in mijn doppers (waterflesjes), dat werkte eigenlijk best goed! Eigenlijk zouden we een dag rust moeten nemen, maar aangezien het zaterdag zonnig zou zijn, wilden we het dan doen. De hike is immers al zwaar genoeg, regen kunnen we er niet goed bij gebruiken.
We sliepen uiteindelijk om 1.30 en de wekker zou al weer om 6.30 gaan.. big day tomorrow!
Wat zullen we moe zijn morgen!