Dag 5: If we can do this, we can do anything!

The adventure of Troltunga.

Vandaag ging de wekker om 6.30, om onze spullen te pakken en de eerste bus naar Odda te kunnen nemen. Na het inpakken gingen we weer aan het heerlijke ontbijt, met Kristina (de vrijwilliger). We moesten van onszelf flink ontbijten omdat er een behoorlijke tocht op ons stond te wachten. Vandaag waren er zelfs dadels en cream cheese, heeeerlijk! ☺ Van het ontbijt hebben we sneaky wat broodjes en een ei meegenomen om te gebruiken als lunch. Na afscheid te hebben genomen van Kristina gingen we naar de bus. De bus naar Odda duurde ongeveer 2 uur. We zijn toen eerst naar ons hostel gegaan, Troltunga studio’s, om onze backpack af te geven. Daarna zouden we met de bus naar Tyssedal moeten en vervolgens met een andere bus naar Skjeggedal, maar we waren al ‘laat’ en dus reden er geen bussen meer. Dus toen gingen we maar ‘hitch hiken’. Al best snel werden we opgepikt door mensen van de Caribische eilanden die ons afzetten bij Tyssedal. Vanaf daar konden we mee rijden met een Let, een man die met zijn dochter ging hiken (later kwamen we hen nog tegen tijdens de hike, toen we op de terugweg waren). Vervolgens moesten we nog met de taxi om het laatste stuk om hoog te kunnen, want de parkeerplaatsen waren vol boven.
Na een ‘before-selfie’ kon eindelijk de tocht beginnen! Bij de eerste stappen voelden we al de moeheid en de spierpijn in onze benen, dat wordt nog wat…
De eerste twee kilometers waren het zwaarste, er leek geen eind aan te komen. Het was een erg stijl stuk omhoog en ook nog erg modderig. Na twee kilometer werd het al een stuk beter, maar het was nog steeds erg modderig. Daarna kwamen we in de sneeuw, wat een mooi plaatje gaf. Daar kwamen we ook twee jongens tegen uit Kopenhagen, waar we een heel stuk mee hebben gelopen en gezellig mee hebben gekletst. Rachel gaat nog naar Kopenhagen, dus wellicht krijgt ze daar een rondleiding van hen ☺. De jongens waren beide met hun backpack en een tent en 1 van hen was wat langzamer, dus toen liepen Rachel en ik maar door aangezien we ook nog terug moesten. Onderweg kwamen we nog wat prachtige plaatjes tegen van super blauwe meren, sneeuw op de rotsen en prachtige watervallen. Het was een erg zware tocht, maar uiteindelijk kwamen we bij de Troltunga! Om op de foto te kunnen moesten we ongeveer 20 minuten in de rij staan. Bij de Troltunga kwamen we Italianen tegen die ook met ons in de bus zaten van Voss naar Odda. Zij zouden foto’s van ons maken en vervolgens zouden wij foto’s van hen maken (maar zij staan zo ongeveer op elke foto een foto te maken van hun zelf, met en selfiestick). We kwamen ook de twee Deense jongens weer tegen, die gingen hun tentje opzetten bij de Troltunga. Ze boden nog aan dat we wel in hun tent mochten slapen, we zagen er namelijk best tegenop om de hele weg weer terug te lopen. Maar aangezien we in een best duur hostel sliepen en al onze spullen daar al lagen gingen we toch maar terug. De terugweg ging weliswaar wat sneller dan de heenweg, maar het voelde zwaarder dan de heenweg. Je voelde het echt in je knieën en het voelde alsof de onderkant van mijn voet één grote blaar was. Rachel had ook erg last van een knie, dus we deden het wat rustiger aan en namen wat meer pauzes. Maar we moesten wel een beetje opschieten om voor het donker beneden te zijn. Voor het zwaarste gedeelte hielden we nog een wat langere pauze en aten onze pasta (uit de dopper flesjes). Het laatste stuk was nog wel erg zwaar. We liepen daar met 2 jongens uit New York, die we de dag erna ook weer tegen kwamen in het centrum van Odda. We waren heeel erg blij toen we weer beneden waren. Maar toen kwam het volgende… we moesten weer terug naar Odda. We vroegen aan een busje met Letten of we mee konden rijden, maar we konden niet zien dat er 3 kinderen in zaten. De vrouw zei direct ja: de kinderen moesten opschuiven en Rachel en ik konden samen 1 plekje delen. Wat waren we blij dat we niet nog 6 km naar beneden hoefden te lopen! We werden afgezet beneden aan de berg, in Tyssedal. Daarna zijn we langs de weg gaan staan met bordje ‘Odda’. Na ongeveer 10 minuten werden we opgepikt door een jongen van onze leeftijd, die moest toevallig een paar huizen verder zijn dan ons hostel ☺. Terug in het hostel waren we helemaal op, met zere voeten en knieën. Er kwamen ook net wat Chinezen aan in het hostel, welke hun eten deelden met ons. Echt super aardige mensen! ☺
Uiteindelijk hebben we van 12.45-22.30 de troltunga gedaan, dus wel bijna 10 uur gewandeld! Ik denk met zo’n 1,5 uur pauze totaal. Morgen dus maar een rustdag houden! Nu gaan we snel slapen!