Koli National park!

Op vrijdag haalden Franny en ik de auto op en rond 4 uur vertrokken we richting het National park, wat zo’n 4/5 uur rijden was. Onderweg hebben we even een stop gemaakt om te eten ergens aan een meertje. En ongeveer om half 10 kwamen we aan bij de cottage, waar ook een sauna bij zat. Dus het eerste wat we hebben gedaan is de sauna aanzetten en onze bedden klaar maken. Daarna hadden we wel een ‘lonkero’ verdiend (een alcoholisch drankje met grapefruit smaak) en keken we er naar uit om de warme sauna in te gaan. Toen we bij de sauna kwamen was het nog niet zo heel warm, maar onder het mom van ‘het wordt nog wel warmer, we moeten gewoon wat geduld hebben’, hebben we iets van 20 minuten in een koude sauna gezeten. Toen waren we het wel zat, zetten we de sauna uit (als deze al aan stond) en zijn we weer terug gegaan. We waren toch al best wel moe en zijn toen ook gaan slapen. De volgende dag zouden we wel vragen wat we toch verkeerd deden in de sauna.
Zaterdag stonden we aardig op tijd op om lekker vroeg aan de wandel te kunnen. We hebben eerst uitgebreid ontbeten, zijn toen gaan betalen voor het huisje en hebben uitleg gevraagd voor de sauna (er zijn dus 2 knoppen, 1 voor aan en uit en op de andere kun je de tijd instellen wanneer je hem aan wilt doen. Hadden we hem aangezet voor over 2 uur… dat was nog lang wachten geweest, maar vanavond beter!). Rond 10 uur vertrokken we met een goede voorraad eten en drinken in onze tassen om een tocht te maken, op zoek naar ‘rode bomen’ (bomen met rode bladeren, gewoon omdat het er zo mooi uit ziet). TEerst kwamen we bij een heel groot meer met bomen met heel veel verschillende kleuren, echt heel mooi ☺. Daarna kwamen we op een wandelpad en zijn we verschillende routes gelopen door Koli, met prachtige uitzichten over meertjes, rotsen en bomen (en we geloofden zelfs Rusland te kunnen zien in de verte). Later hebben we aan een ander meer geluncht. Leona wilde niet al haar brood opeten, want haar grootste angst was dat ze in het bos verdwaald zou raken zonder eten. Wij zeiden iets van ‘doe niet zo gek’, we verdwalen niet hoor. Na een paar uur wandelen gaf Leona aan dat ze over een paar uur toch echt koffie nodig had. Dus toen zijn we verder gelopen richting een plek waar een restaurant was. Onderweg daar naartoe kwamen we opeens op een skipiste met een prachtig uitzicht op een heel groot meer. Daar zou ik wel willen snowboarden! Toen we boven op de piste aan kwamen was daar eindelijk het restaurant en kon Leona haar koffie krijgen. Daar hebben we best een tijdje gezeten, om een beetje op te warmen. Daarna zouden we via een mooie route weer richting ons huisje gaan. Op een gegeven moment dachten we op de goede route te zitten, maar toen kwamen we opeens een paaltje met een nummer tegen die op een hele andere plek op de kaart stond.. Hebben we serieus zo ver gelopen? Franny en ik plaagden Leona dat haar grootste angst uit zou komen: verdwalen zonder eten! We grapten hier een beetje om, maar eigenlijk hadden we geen idee waar we waren. Toch hadden we niet zoveel zin om dezelfde weg terug te lopen naar bekender terrein, dus zijn we maar verder gelopen onder het mom van ‘we komen heus wel ergens uit’. Ondertussen begon het al wel wat te schemeren en begonnen we al wel wat trek te krijgen (onze voedselvoorraad was nog niet op hoor, we hadden nog wat wortels en een stroopwafel, maar we hadden nu wel zin in avondeten). We kwamen op een heel smal pad en moesten een erg vervallen houten trap af. Iets verderop hoorden we opeens erg luid allemaal takken kraken: wat is dit nou?! En het leek of het steeds wat dichterbij kwam. Wat loopt hier rond? Een beetje grappen makend, maar toch ook wel een beetje bangig stonden we met z’n drieën bij elkaar, in de middle of nowhere. Toen zagen we op iets van 30 (?) meter een Eland voorbij lopen! Jeetje wat een grote beesten! Daarna waren we echt van ‘wow’!! Serieus?! Was dat echt?! We wisten niet eens dat we kans hadden om ze daar tegen te komen! Wel grappig, en toevallig dat 10 meter verderop er een bordje stond met informatie over Elanden, dat je ze daar in de buurt kon zien. Dus vanaf toen was wat er op het bordje stond de waarheid: als het zei dat er iets te zien was, dan moest het in de buurt te zien zijn ;). Franny vroeg: ‘What is our emergency plan?!, What if we see another Moose (Eland)?’. Waarop mijn antwoord natuurlijk was: ‘Make a photo!’. Maar daarna was het idee van Leona om heel hard te gaan klappen en roepen. Ik moest hier erg om lachen, kunnen elanden eigenlijk gevaarlijk zijn? Een goede om op te zoeken als we terug zijn in het huisje. Na deze gebeurtenis waren we de hele tijd om ons heen aan het kijken of we misschien nog een eland zouden zien, maar deze ene was toch genoeg voor deze dag. Toen we bij paaltje nummer 1 van het pad kwamen, kwamen we weer op een gewone weg, dé gewone weg! De weg naar ons huisje, gelukkig! Op naar het eten! Maar eerst de sauna aan doen, dit keer nam ik die verantwoordelijkheid maar op me ;). We hebben lekker pasta gegeten en zijn toen met onze lonkero’s de sauna in gegaan, met een muziekje erbij, heerlijk! Gezellig gepraat en heuul erg gezweet. Franny vond het water op de stenen gooien zo leuk om te doen :p. Daarna zijn we weer naar ons huisje gegaan en hebben we nog wat kaartspelletjes gedaan en zijn gaan slapen.
Overigens, tijdens het wandelen onderweg kwamen we best wat ‘voorzieningen’ tegen, in het bos zijn gewoon wc’s en er zijn zelfs plekken waar je een vuurtje mag stoken (dat is hier heel gebruikelijk). Er ligt zelfs hout klaar! Vaak wordt er een worstje opgewarmd boven het vuur.
De dag erna zijn we weer een beetje op tijd opgestaan, hebben we ontbeten, onze spullen gepakt en het huisje schoon gemaakt. Daarna zijn we met de auto een stukje gaan rijden naar het zuiden van het park. De dag ervoor waren we wel gewaarschuwd door een meneer dat er in het zuiden meer ‘Elk-flies zijn’, eland-vliegen dus. Daar hebben we maar niet zoveel aandacht aan besteed, we wisten namelijk niet zo goed wat het waren. En dat hebben we geweten… Eland vliegen houden er van om in je haar te zitten en op moment dat ze in je haar zitten laten ze hun vleugels los en houden ze zich heel erg vast aan je haar. Het is dus erg moeilijk om ze weer uit je haar te krijgen. Het eerste stuk van de tocht hadden we er nog niet zo’n last van maar later zaten we er echt onder. Get-ver-dem-me!! We hebben weer een heel stuk gelopen. Het was de bedoeling om niet zo heel ver te lopen vandaag, omdat we ook weer terug moesten rijden dezelfde dag. Dat niet zo ver lopen ging (wederom) een beetje mis. Op een gegeven moment waren we alle 3 erg moe en verschrikkelijk zat van die vieze elk-flies. Het was ook al 4 uur geweest, en we wilden eigenlijk wel weer terug. We hebben maar even een stop gehouden om een poging te doen om alle vliegen te verwijderen, want ondanks dat we ons heel goed hadden ingepakt met muts en capuchon en alles op, ze zaten overal. Na nog minstens een half uur lopen was er opeens een klein gilletje van Franny: een Eland stak de weg over. Op de weg stond hij even stil en keek ons aan. Daarna ging hij weer verder. Wat een toeval zeg! In een weekend 2 elanden! Dit waren de elandvliegen toch wel waard, het had zo moeten zijn. Toch waren we wel erg moe en begonnen mijn voeten best wel zeer te doen. Dus toen er een auto voorbij kwam, gingen we liften, en werden we door een vrouwtje bij onze eigen auto afgezet. Het was anders nog echt ver lopen geweest! Voor we de auto in gingen deden we weer een eland-vliegen check om vervolgens richting Jyväskylä te rijden. Onderweg zouden we wel ergens wat eten halen, maar aangezien het al zo laat was wilden we eerst op weg zijn. Na een uur gereden te hebben stopten we bij een tankstation om te tanken en hebben we daar wat gegeten. Patatjes en cake en ander ongezond voedsel. Maargoed, daarna zijn we nog 3 a 4 uur gereden naar Jyväskylä en hebben we Leona thuis afgezet (die woont niet in hetzelfde complex), onze spullen bij ons thuis afgezet, de auto terug gebracht en terug gefietst naar huis. Rond 12 uur waren we thuis, doodmoe! Maar ik heb wel even snel gedoucht, want ik voelde me zoooo vies na al die vliegen!!
Al met al heb ik een super weekend gehad met deze meiden ☺ ☺.