Indonesië en Thailand

Hallo allemaal!

Hier een korte update van wat ik afgelopen maand allemaal heb gedaan.
Terug naar Bali. Ik heb op Bali een duikcursus gedaan, of eigenlijk op Lembongan, het eiland waar ik het in mijn vorige blog over had. Het duiken zelf was echt heel gaaf! Het viel me reuze mee hoe het ging met het klaren van mijn oren en hoezeer ik me op mijn gemak voelde om onder water te ademen :). En dan heb ik het nog niet eens over de overweldigende onderwaterwereld! Ik kon er geen genoeg van krijgen! Zulke mooie vissen, schildpadden, kreeften en op sommige stukken ook erg mooi koraal. Maar helaas was veel van het koraal dat we zagen dood, en helaas was er ook aardig wat plastic te vinden onder water. De filmpjes van schildpadden met een rietje in hun neus en meeuwen met hun maag vol plastic schoten voorbij. Ik heb geprobeerd om wat plastic uit het water te halen, maar dat weegt niet op tegen de hoeveelheden waarin het in het water terecht komt. Vooral met de mentaliteit in Indonesië; bijna iedereen gooit afval gewoon op de grond, en regelmatig wordt het verbrand (ook plastic afval). En ze kijken je raar aan als je geen plastic zakje wil in de supermarkt, of als je afval opraapt 'But miss, in a few days the garbage will be gone'.. ja, als de regen valt verdwijnt het afval.. in de zee. Als het zo door gaat verwacht ik dat Bali met 10-20 jaar niet zo populair meer is, of in ieder geval geen duikbestemming meer is.
Maarja, op Lembongan heb ik een leuke tijd gehad :). Na Lembongan ben in naar Gili Trawangan gegaan, een beetje meer een feest eiland. Ik was van plan om daar 1 nachtje te blijven, maar het was erg gezellig en ik ben daarom ook 4 nachten gebleven. Na Gili ben ik naar Lombok gegaan, de laatste bestemming van Indonesië voor ik terug moest naar Denpasar voor mijn vlucht. Op Lombok zou ik een vriendin uit Eritrea ontmoeten, Senait, die ik tijdens mijn taalcursus in Peru heb leren kennen. Het was echt zo leuk om haar weer te zien na een half jaar, aan de andere kant van de wereld. We hadden 5 dagen samen, en begonnen in Kuta, Lombok, en we eindigden in Kuta Lombok. Eigenlijk zijn we nergens anders geweest dan Kuta Lombok. We hadden het zo naar ons zin daar en hadden daar leuke mensen leren kennen. De manager van het hostel, Dee, zorgde dat we ons erg thuis voelden en we hadden zo een leuke vriendengroep met een Spaanse jongen, Miguel en twee jongens uit Indonesië, Johnny en Dee. Miguel sprak niet zo heel goed Engels, wat voor Senait en mijn Spaans natuurlijk weer erg goed was :).
Op onze laatste hele dag in Kuta zijn Senait en ik naar een super mooi strand gegaan met een prachtig uitzicht. Dee en een andere jongen die in het hostel werkte brachten ons er naartoe op scooters. Ze zouden ons om 1 uur weer ophalen, omdat we naar een traditioneel feest zouden gaan (een (locale) vriend van Miguel had hem uitgenodigd en wij konden mee). Maar het lukte niet om ons op tijd op te halen omdat het hostel niet onbemand achter gelaten kan worden. Ik had al zoiets verwacht, maar kon me er niet erg druk om maken, we waren namelijk nog op tijd. Senait en ik gingen vast lopen langs de weg en 10 minuten later werden we opgepikt door een familie in een pick-up truck. We zaten wel met 17 mensen achterin de auto! Dat was een hele ervaring! We probeerden een beetje een gesprek te voeren, maar dat was natuurlijk lastig met de taal barrière, maar het zorgde voor veel gelach :). En uiteindelijk waren we ook nog op tijd om Miguel en Anton te meeten voor het traditionele feest, wat een bruiloft bleek te zijn. Daar waren we niet op voorbereid... :P
Maar het was een hele ervaring. Senait, Miguel en ik werden aangekleed met traditionele kleding om vervolgens een hele tocht door de regen te rijden op de scooter om bij de bruiloft aan te komen. We waren al helemaal doorweekt, net als iedereen, voor we aan kwamen. Toen moesten we een lange rij vormen in koppels, de vrouwen vooraan en de mannen achteraan. Ik was de enige blonde en blanke persoon, dus dat was voor veel locals erg interessant. Veel wilden met me op de foto. Natuurlijk voelde ik me een beetje opgelaten, ik wil immers niet de aandacht van de bruid wegnemen en ik vind mezelf nou niet zo heel bijzonder. Maarja, ik weet dat ik ze er een plezier mee doe, dus ik ben wel met meer dan 20 mensen op de foto geweest.
We liepen van A naar B, voor ongeveer een half uur, in de regen, met muziek. Toen kwamen we op bestemming waar het bruidspaar op de foto ging. En dat was het. Dat was de hele ceremonie en we konden weer naar huis. Ons werd verteld dat er twee ceremonies zijn, en dat dit dus niet de echte bruiloft zelf was. Miguel zei met zijn Spaanse accent 'I don't understand, where is the food?' Hij dacht dat er wel eten op de bruiloft zou zijn, en wij dachten dat eigenlijk ook. We hadden ook geen tijd gehad om te lunchen, dus we begonnen wel aardig trek te krijgen. Anton nodigde ons uit in zijn huis, en gaf ons thee, bananen en traditionele zoetigheid (een soort van kroepoek). Anton zijn huis was erg klein en hij, zijn ouders, zijn vrouw en baby slapen allemaal op een matje op de grond in een kamer van 2 bij 2. Hij excuseerde zich dat hij geen stoelen had, en zei dat zijn huis niet goed genoeg was voor ons, wat natuurlijk onzin was. Het is zo mooi dat mensen die niet veel hebben, toch bereid zijn om alles wat ze wel hebben te delen...
De dag erna moesten Senait en ik Lombok helaas weer verlaten en doei zeggen tegen de mooie mensen die we hadden ontmoet. Het was een hele reis van Kuta Lombok terug naar Bali, maar ik was erg blij. Blij om de leuke tijd die Senait en ik samen hadden gehad.
De volgende dag nam ik het vliegtuig naar Thailand, om daar met een andere vriend 1,5 week Thailand te verkennen. Dat was ook erg gezellig, we zijn naar Bangkok, Chaing Mai, Pai en Koh Tao geweest. Thais eten is heerlijk en de mensen zijn super vriendelijk, maar toch heeft Indonesië meer mijn hart gewonnen. Na Koh Tao heb ik Senait opgezocht, die 2 eilanden verder zat, op Koh Samui. Daar hadden we minder dan 1 dag samen, maar het was wederom erg gezellig. De dag erna ging ik weer terug naar Bangkok. Ik had daar namelijk een pak laten maken en moest nog een keer passen zodat het twee dagen later af zou zijn. Want toen vertrok ik naar India. Meer daar over in mijn volgende blog